حجت الاسلام و المسلمین سبحانی، عضو هیأت مدیره انجمن کلام اسلامی در ابتدای جلسه درباره اعتقاد به بدا در روایات ائمه اهل البیت (علیهم السلام) گفت: اعتقاد به بدا یکی از عناصر مهم و اساسی دین اسلام و بلکه همه شرایع آسمانی به شمار آمده است و تصریح شده است که از همه پیامبران الهی بر اعتقاد به آن پیمان گرفته شده است.
این اندیشه که به اختصار به معنای تغییر در اراده و تقدیر الهی تفسیر شده است در دوران ظهور توسط متکلمان امامیه تبیین و تحلیل گردید. در اندیشه امامیه نخستین نه تنها مقولاتی چون تقدیرات الهی و اراده آزاد خداوند و اختیار انسان به این مسأله بازگشت می کند بلکه اساساً تاثیر دعا، صدقات و خیرات در تغییر سرنوشت انسان به نتایج این بحث ارتباط می یابد.
وی با اشاره به اتهامات پیاپی وارد شده از سوی مخالفان به مذهب امامیه افزود: متکلمان امامیه از آغاز عصر غیبت برای جلوگیری از این تهمت، به معنائی ساده تر از بدا روی آوردند و با مقایسه آن با نسخ در شریعت، در مقابل مخالفان به احتجاج و صف آرائی پرداختند. این تفسیر از بدا که با معنای نخستین فاصله بسیار داشت، از زمان شیخ مفید تا قرن نهم یا دهم هجری همچنان بر ادبیات کلامی امامیه سایه انداخت.
ایشان افزودند: همین دوران بود که با ورود اندیشه های اشراقی و مشائی به کلام امامیه، زمینه تبیین جدیدی از این مفهوم پدید آمد؛ این رای تازه به ویژه در رای ملاصدرا جلوه و بسط بیشتر یافت.
این نشست از سوی انجمن کلام اسلامی حوزه و با حضور کارشناسان، در سالن کنفرانس انجمن های علمی حوزه برگزار گردید
روابط عمومی دبیرخانه انجمن کلام اسلامی حوزه
