آیت الله فیاضی در ابتدای جلسه با اشاره به نظر صدر المتألهین و مرحوم فیض درباره حقیقت ایمان گفت:
حقیقت ایمان با توجه به کلمات صدر المتألهین و مرحوم فیض، علم تصدیقی منطقی است یعنی همین‌که انسان بفهمد خدایی هست، قیامتی هست می‌شود ایمان. ملاصدرا در مقدمه اسفار جلد اول و در مقدمه اسفار جلد ششم میگوید؛ حقیقت ایمان تصدیق منطقی یا به تعبیر خودشان علم تصدیقی است. به نظر ما این حرف درست نیست. ایمان از مقوله علم و معرفت نیست، نظر حضرت امام (ره) و آیت الله جوادی‌آملی نیز همین است.
ایشان در ادامه افزود: ایمان حقیقتش از مقوله گرایش است نه از نوع بینش و ادراک. گرایش دل به یک مسئله یا به یک چیز. بنابراین ایمان فعل اختیاری است یعنی شخص می‌تواند به آن فهمیده شده خودش دل ببندد یا دل نبندد؛ البته دوایی برای دل بستن و دل نبستن ممکن است بسیار باشد و همچنین ممکن است قابل شدت و ضعف باشد ولی هیچ وقت اختیار از انسان سلب نمی‌شود.
وی با استناد به فرمایشات امیر المؤمنین (علیه السلام)، که ایمان از تصدیق است اظهار داشت: باید توجه کرد که تصدیق لغوی غیر از تصدیق در منطق است. تصدیق در کلام خدا و معصوم (ع) را نباید بر معنای اصطلاحی حمل کرد بلکه باید بر معنای لغوی حمل شود. معرفت نیز همینطور است یعنی معرفت از نظر لغوی به معنای ایمان و در اصطلاح فلاسفه به معنای شناخت است.
ایشان در ادامه با اشاره به عمل انسان گفت: شکی نیست که دل بستن گرویدن عمل است و عمل دو قسم است: عمل جوانحی و عمل جوارحی، همه اینها اختیاری است یعنی آن ایمانی که باید وجود داشته باشد در عمل است تا اینکه شخص، سعادت‌مند شود.
این نشست از سوی انجمن کلام اسلامی حوزه و با حضور کارشناسان در سالن کنفرانس انجمن های علمی حوزه برگزار گردید
روابط عمومی دبیرخانه انجمن کلام اسلامی حوزه
